Χαιρετισμός στην εκδήλωση μνήμης της Πολωνικής Πρεσβείας προς τιμήν του Γεώργιου Ιβάνωφ

Χαιρετισμός του Υφυπουργού Εσωτερικών (Μακεδονίας και Θράκης), κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην εκδήλωση της Πολωνικής Πρεσβείας προς τιμήν του Γεώργιου Ιβάνωφ, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2020

Υψηλοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,

στους ήρωες αρμόζει να τιμούνται, γι' αυτό και σήμερα εκπληρώνουμε ένα οφειλόμενο χρέος:
-τιμής
-και μνήμης
στον άνδρα:
-που με τη δράση του αναδείχθηκε κορυφαία μορφή της Πολωνίας και της Ελλάδας,
-που πολέμησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του για την ελευθερία της Ευρώπης
-και έγινε σύμβολο αντίστασης και αγωνιστικότητας, αφού προηγουμένως διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας.

Το αίμα του Γεώργιου Ιβάνωφ ποτίζει μέχρι σήμερα το δέντρο της ελευθερίας, διδάσκοντας στους νεότερους ότι στη ζωή πρέπει να περπατάμε πάντα υπερήφανοι.

Πάντα με το κεφάλι ψηλά!

Να πιστεύουμε και να αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά μας.

Να έχουμε ήθος και να γίνουμε πρότυπο για όσους μας παρακολουθούν.

Ο σπουδαίος άνδρας, ενώπιον της προτομής του οποίου στεκόμαστε σήμερα με δέος, υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση:
-τόσο στους αγωνιστικούς χώρους,
-όσο και στο στίβο της ζωής.

Τίμησε τα γαλανόλευκα:
-της Ελλάδας
-και του Ηρακλή
μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωή του.

Το μαρτυρά εξάλλου η επικήρυξη του από τις Ναζιστικές δυνάμεις έναντι 500.000 δραχμών, ποσό ιδιαίτερα υψηλό αν αναλογιστούμε τις συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή της Κατοχής.

Ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά όταν Γερμανοί στρατιώτες συνέλαβαν τον Γεώργιο Ιβάνωφ τραυματισμένο, ένας ιερέας που βρισκόταν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής είπε στον γερμανό αξιωματικό ότι βάσει νομοθεσίας δεν επιτρεπόταν ένας τραυματίας να οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Εκείνος όμως, όχι μόνο δεν μεταπείστηκε άλλα έδωσε μια απάντηση που έμεινε στην ιστορία: "Τούτος εδώ", είπε, "πρέπει να εκτελεστεί ακόμη και νεκρός".
Τόσο μεγάλος ήταν ο φόβος που ένιωθαν για έναν από τους μεγαλύτερους σαμποτέρ που έδρασε εναντίον των ναζιστικών στρατευμάτων.

Οι Γερμανοί έδεσαν τον Ιβάνωφ σε έναν στύλο και εκείνος φώναξε λίγο πριν περάσει στην αιωνιότητα: "Ζήτω η Ελλάς, Ζήτω η Πολωνία".

Όπως γνωρίζετε, η σύλληψή του ήταν αποτέλεσμα προδοσίας από ανθρώπους που στο παρελθόν ο ίδιος είχε βοηθήσει να γλυτώσουν.

Σε κάθε περίπτωση, η θυσία του δεν πήγε χαμένη.

Άλλωστε, όπως έγραψε ο μεγάλος ποιητής Γεώργιος Σεφέρης, οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά γιατί πορεύονται με αφετηρία και προορισμό το άγνωστο.

Δεν ζητούν αντάλλαγμα...

Ξεκινούν από το άγνωστο και φθάνουν στο άγνωστο, καθοδηγούμενοι από τη βαθύτερη εσωτερική ανάγκη που παρακινεί τον ήρωα.

Άλλοι το λένε πεπρωμένο, άλλοι το αποκαλούν συνέπεια στο κάλεσμα:
-της πατρίδας
-και της ευθύνης.

Δικό μας χρέος είναι να θυμόμαστε τον απόρθητο άνδρα που πήγαινε μόνο μπροστά γιατί ήθελε να είναι και να ζει αδούλωτος.

Με αυτές τις λέξεις σκύβω το κεφάλι για να αποδώσω φόρο τιμής στο μεγαλείο του Γεώργιου Ιβάνωφ.

Ελλάδα και Πολωνία σε ευγνωμονούν.
Το μεγαλείο σου είναι ανυπέρβλητο!

Σας ευχαριστώ.