Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18 Ιανουαρίου 2024
«Ο θεσμός της οικογένειας»
Κατά την προσωπική μου άποψη το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια άνοιξε σε λάθος χρονική στιγμή. Και αυτό για δυο λόγους... Αφενός γιατί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αδικεί συνολικά το έργο της Κυβέρνησης, τόσο το παραγόμενο κατά την πρώτη κυβερνητική θητεία όσο και τα σημαντικά νομοσχέδια που κατατίθενται τους επόμενους μήνες και αφετέρου, διότι η κοινωνία μας αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν είναι έτοιμη να το συζητήσει.
Σε ό,τι με αφορά, έχω μεγαλώσει σε μια παραδοσιακή οικογένεια και οι αρχές και οι αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκα δεν μου επιτρέπουν να το ψηφίσω. Έμαθα ότι η οικογένεια αποτελείται από τον πατέρα και τη μητέρα και όχι από τον γονέα Α και τον γονέα Β. Αυτή είναι, εξάλλου, η βάση της κοινωνίας από την αρχή της ανθρωπότητας έως σήμερα. Προφανώς οι εποχές αλλάζουν και ουδείς αμφιβάλλει ή αμφισβητεί ότι αναπτύσσονται και υπάρχουν αισθήματα αγάπης και συντροφικότητας ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου, ωστόσο ηθικά και συνειδησιακά δεν αποδέχομαι τον αναπροσανατολισμό του θεσμού της οικογένειας. Και το ξεκαθαρίζω: Για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών δεν θα πάρω διαζύγιο από τις αρχές και τις αξίες μου, ούτε θα συμβιβαστώ με τη θυσία του θεσμού της οικογένειας στο όνομα του προοδευτισμού.
Όσον αφορά στο ζήτημα των παιδιών, το οποίο τίθεται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, άποψή μου είναι ότι μπορεί να υπάρξει τροπολογία σχετική με το σύμφωνο συμβίωσης που θα βελτιώνει τις σημερινές συνθήκες και θα κλείσει οριστικά και αμετάκλητα το θέμα, γεγονός που θα βάλει τέλος στην σπατάλη πολύτιμου πολιτικού χρόνου για τα πολλά και σημαντικά ζητήματα που αφορούν την κοινωνία. Για παράδειγμα, σημαντικά νομοθετήματα που σχετίζονται με τομές όπως η επιστολική ψήφος, η ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων, η επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης, η αντιμετώπιση της οπαδικής βίας, αλλά και οι παρεμβάσεις της Κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ακρίβειας επισκιάζονται από ένα ζήτημα που διχάζει τους πολίτες και κατ' επέκταση περνούν στα... ψιλά γράμματα της ιστορίας όταν υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να αποτελούν το κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η αντίθεσή μου στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου δεν σημαίνει ότι είμαι "ομοφοβικός" ούτε ότι δεν αποδέχομαι και δεν σέβομαι τους ομοφυλόφιλους. Ωστόσο έχω άποψη επί του θέματος και κανείς δεν μπορεί να στερήσει το ατομικό μου δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Το κάνω με επιχειρήματα και θα ψηφίσω στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου σύμφωνα με όσα ορίζει η συνείδησή μου. Έτσι ενεργώ όλα τα χρόνια της ζωής μου, αυτό θα συνεχίσω να πράττω.
Σε τελική ανάλυση, στην πολιτική και προσωπική ζωή μου έχω αποδείξει ότι δεν είμαι δογματικός, ούτε οπαδός του άσπρου-μαύρου. Απεναντίας, ακούω με σεβασμό κάθε άποψη, πάντα με την καλύτερη των προθέσεων, δίχως αφορισμούς και παρωπίδες. Συζητώ και αναλόγως συμφωνώ ή διαφωνώ, βασιζόμενος σε επιχειρήματα και αποφεύγοντας τις εντάσεις που δεν προσφέρουν τίποτα στο δημόσιο διάλογο.
