Άρθρο του Βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην εφημερίδα "Απογευματινή", που δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουλίου 2025.
Η Ελλάδα του 2025 και η στροφή σε μια δίκαιη οικονομία
Η Ελλάδα του 2025 είναι ένα επιτυχημένο παράδειγμα μετασχηματισμού και σταθερότητας μέσα σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον. Σε αντίθεση με την Ελλάδα του 2015, που ήταν εγκλωβισμένη στη δίνη μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, σήμερα η ελληνική οικονομία παρουσιάζει σημαντικά επιτεύγματα προόδου, ανθεκτικότητας και αναπτυξιακής δυναμικής. Σε καμία περίπτωση, όμως, το παρελθόν, δεν πρέπει να ξεχαστεί. Πριν δέκα χρόνια η χώρα ήταν αντιμέτωπη με το Grexit, με κεφαλαιακούς ελέγχους, τραπεζική αβεβαιότητα και ανεργία που ξεπερνούσε to 25%. Σήμερα, η εικόνα αυτή ανήκει στο (όχι και τόσο μακρινό) παρελθόν. Η Ελλάδα διατηρεί τη θέση της στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης μας «έδωσαν» επενδυτική βαθμίδα, γεγονός που μεταφράζεται σε φθηνότερο δανεισμό. Την ίδια στιγμή η ανεργία έχει μειωθεί στο 8%, το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών έχει αυξηθεί, ενώ το 2023 οι άμεσες ξένες επενδύσεις ξεπέρασαν τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ, επίδοση που αποτελούσε ρεκόρ για δεύτερη συνεχή χρονιά.
Αυτή η θετική εικόνα δεν προέκυψε τυχαία. Είναι αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας μεταρρυθμιστικής στρατηγικής που ξεκίνησε το 2019 και συνδυάζει τη δημοσιονομική υπευθυνότητα με τον ψηφιακό εκσυγχρονισμό και τη στήριξη της παραγωγικής οικονομίας. Μέσα σε αυτό το νέο περιβάλλον, η Πολιτεία προχώρησε σε μία από τις πιο σημαντικές θεσμικές παρεμβάσεις των τελευταίων ετών. Αναφέρομαι στο νέο Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας που είχα την τιμή να είμαι εισηγητής της κυβέρνησης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η ανάγκη για μια τέτοια παρέμβαση είναι προφανής. Δεν είναι δυνατόν η φορολογία της ακίνητης περιουσίας, ενός θεμελιώδους πεδίου της οικονομικής ζωής μας, να βασίζεται ακόμη σε αποσπασματικά νομοθετήματα της δεκαετίας του 1950. Οι ξεπερασμένες λογικές και οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις όχι μόνο δυσκολεύουν τους πολίτες, αλλά δημιουργούν ασάφειες, αδικίες και οδηγούν σε απώλειες δημόσιων εσόδων.
Υπό αυτό το πρίσμα ο νέος Κώδικας συνιστά έναν θεσμικό επανασχεδιασμό, διότι ενσωματώνει και κωδικοποιεί όλη τη σχετική νομοθεσία, καταργεί περισσότερα από 250 αντικρουόμενα άρθρα και μειώνει τον νομοθετικό όγκο κατά 50%. Εξορθολογίζει τη γλώσσα, ώστε ο πολίτης μπορεί να κατανοεί εύκολα τις υποχρεώσεις του χωρίς την ανάγκη νομικής υποστήριξης.
Παράλληλα, συνδέεται πλήρως με το Κτηματολόγιο και τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ΑΑΔΕ, εξασφαλίζοντας διαφάνεια, ταχύτητα και προβλεψιμότητα. Το αποτέλεσμα είναι λιγότερα δικαιολογητικά, λιγότερη ταλαιπωρία, λιγότερη αβεβαιότητα για τον φορολογούμενο. Έτσι, οι πολίτες αποκτούν σαφή εικόνα για το τι πληρώνουν και γιατί, ενώ το κράτος δεν αρκείται στο να απαιτεί, αλλά εξηγεί, διευκολύνει και σέβεται τον φορολογούμενο.
Συνοψίζοντας, ο Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας είναι ο «χάρτης» που οδηγεί προς ένα σύγχρονο, δίκαιο και λειτουργικό κράτος, με φορολογική πολιτική που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του 21ου αιώνα. Γιατί τελικά, όπως σωστά επισημάνθηκε στη Βουλή, η φορολογία δεν είναι λογιστική εξίσωση. Είναι δείκτης εμπιστοσύνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτικής σοβαρότητας.
