Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής» (07.12.2014)
«Ο Προϋπολογισμός της συναίνεσης και ο... παραλογισμός της Τρόικας»
Κατά κοινή ομολογία, τα πράγματα στην πατρίδα μας μοιάζουν περίπλοκα.
Ενώ μέχρι πρότινος φαινόταν ότι οδηγούμαστε στο τέλος του δρόμου, έχοντας φέρει εις πέρας το σκληρότερο πρόγραμμα λιτότητας στην Ευρώπη και πετυχαίνοντας πρωτογενή πλεονάσματα, προκειμένου να αποδεσμευτούμε όσο το δυνατόν ταχύτερα από το Μνημόνιο και να ξεκινήσουμε τη διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους μας, ώστε να δώσουμε μια αναπτυξιακή ανάσα στην πατρίδα μας, ξάφνου οι πιστωτές μας θεωρούν ότι το πρόγραμμα που ακολουθούμε είναι ανολοκλήρωτο, εξουθενώνοντας τις αντοχές ενός ολόκληρου λαού και δημιουργώντας συνθήκες πολιτικής και κοινωνικής έντασης.
Δικαίωμά τους, θα μπορούσε να πει κανείς, από τη στιγμή που τα τελευταία 40 χρόνια τους δώσαμε ουκ ολίγες αφορμές. Σωστό, δεν αντιλέγω...
Ωστόσο αυτοί που μας συμπεριφέρονται ως η «Ιφιγένεια» της Ευρώπης, θέλοντας πιθανώς να εξευμενίσουν τις αγορές, οφείλουν πρωτίστως να συνειδητοποιήσουν ότι η Ελλάδα του 2014 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του 2010, τότε που τα διαρκή ελλείμματα έθεσαν προς αμφισβήτηση την παρουσία μας στο Ευρώ και κλόνισαν «σταθερές» του μέχρι πρότινος εθνικού μας βίου.
Μόνο που οι δανειστές μας, κλείνοντας τα μάτια στις θυσίες των 2,5 τελευταίων χρόνων, παραλογίζονται και αρνούνται τον εαυτό τους.
Οι ίδιοι άνθρωποι που πριν από λίγους μήνες εκθείαζαν τη δημοσιονομική μας πρόοδο, σήμερα κρύβονται πίσω από την ακαμψία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ξεχνώντας ότι η χώρα μας:
-πέτυχε για δεύτερη συνεχή χρονιά πρωτογενή πλεονάσματα,
-μηδένισε το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών,
-έκανε άλματα 116 θέσεων στην κατάταξη της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας,
-βγήκε δυο χρόνια νωρίτερα στις αγορές
-και επέστρεψε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μετά από έξι χρόνια ύφεσης, διαψεύδοντας κάθε αρχική προσδοκία και εκτίμηση.
Πως επιτεύχθηκαν όλα αυτά;
Μα φυσικά με τις μεταρρυθμίσεις που τολμήσαμε και υλοποιήσαμε και αυτό αποτυπώνεται στο προσχέδιο του Προϋπολογισμού για το 2015, τον οποίο θα κληθούμε να ψηφίσουμε απόψε το βράδυ.
Πρώτα από όλα, για πρώτη φορά μετά από χρόνια κατατέθηκε σχεδόν ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, ο οποίος προβλέπει μεταξύ άλλων:
-υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ, το οποίο καλύπτει εξ'ολοκλήρου τις δαπάνες για τόκους του επόμενου έτους,
-περαιτέρω μείωση του δημόσιου χρέους,
-επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη, με ρυθμό μεγέθυνσης 2,9%,
-αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων κατά 11,7%,
-σημαντικά πλεονάσματα στο πρωτογενές ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών
-και σταδιακή μείωση της ανεργίας κατά δυο σχεδόν ποσοστιαίες μονάδες, μέσω της προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων και αξιοποίησης του ανενεργού πλούτου της πατρίδας μας.
Όλα τα παραπάνω σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής και την απαρχή μιας νέας.
Εκείνο, όμως, που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, είναι ότι η εδραίωση της υγιούς και βιώσιμης ανάπτυξης στην οικονομία μας και η δημοσιονομική ισορροπία εξαρτώνται από την πολιτική σταθερότητα, ο κλονισμός της οποίας θρέφει τον παραλογισμό της Τρόικα.
Είναι προφανές ότι η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται χρόνο για να συνεχίσει τις αναπτυξιακές πολιτικές, γιατί αυτό υπαγορεύει το εθνικό μας συμφέρον και όχι πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Και εδώ, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα της πατρίδας μας, τώρα που βρισκόμαστε στο κατώφλι της επόμενης ημέρας και διαπραγματευόμαστε την ολοκλήρωση του προγράμματος.
Πραγματικά είναι δυστύχημα για μια χώρα, την ώρα της κρίσης, η αξιωματική αντιπολίτευση να επενδύει στην πολιτική αποσταθεροποίηση, χρησιμοποιώντας κάθε αθέμιτο μέσο για να αποτρέψει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η παρούσα Βουλή, λοιπόν, οφείλει και πρέπει να ολοκληρώσει τη θητεία της.
Οφείλει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να προχωρήσει άμεσα τη διαδικασία Συνταγματικής Αναθεώρησης προκειμένου το Πολίτευμά μας να γίνει πιο ουσιαστικό και να κλείσει από... χθες τη συμφωνία με την Τρόϊκα, ώστε να εξασφαλίσουμε τη γραμμή της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και να αποκτήσουμε απόθεμα το οποίο, εάν χρειαστεί, να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε για να λειτουργήσουμε ως Κράτος.
Αισιοδοξώ ότι απόψε το βράδυ το σύνολο του πολιτικού μας κόσμου θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα υπερψηφίσει τον Προϋπολογισμό του 2015, αναλογιζόμενο τη φράση του Πρωθυπουργού ότι υπέρτατη ηθική αρχή γα τη δική μας Κυβέρνηση είναι η υπευθυνότητα απέναντι στο λαό.
Και εμείς αυτήν την υπευθυνότητα την αποδείξαμε, απαντώντας στον παραλογισμό της Τρόικα για νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων με τη φράση: «Ως εδώ και μη παρέκει».
