Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην ιστοσελίδα «Vimapress.gr», που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 27 Μαΐου 2022.
«Η Ελλάδα ως φάρος Δημοκρατίας, σταθερότητας και ασφάλειας»
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι το «τέλος εποχής» για την Ευρώπη όπως τη γνωρίζαμε, από τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έως σήμερα. Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι η Ευρώπη έπαψε να νιώθει ασφάλεια. Αυτό το αίσθημα έχει κλονιστεί διότι, δυστυχώς, περιβαλλόμαστε από χώρες που δεν έχουν παρόμοια ηθική ή αντίληψη των πραγμάτων με τη δική μας. Είναι μια πραγματικότητα που δεν πρέπει να την παραβλέψουμε.
Όπως δεν πρέπει να υποτιμούμε το γεγονός ότι γύρω από κάθε μεγάλο ιστορικό συμβάν υπάρχουν κάποιοι που επιλέγουν συνειδητά να... γυρίζουν πλευρό, πιστεύοντας πως όσα συμβαίνουν γύρω τους δεν τους αφορούν.
Κατ' εμέ η Ευρώπη για να είναι και να νιώσει ξανά ασφαλής πρέπει να ενοποιηθεί περισσότερο και να ενισχυθεί οικονομικά και στρατιωτικά. Να επικεντρωθεί, δηλαδή, στην επόμενη ημέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Να ασχοληθούμε επισταμένως όλοι μας με το «μετά», δίχως να λησμονούμε ότι το κύριο χαρακτηριστικό της Ευρώπης είναι η απουσία ιστορικής μνήμης.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο σημείο που κινδυνεύουμε η περίοδος των περίπου 80 χρόνων που μεσολάβησε από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έως το 2022 να χαρακτηριστεί ως «ιστορική παρένθεση» μεταξύ δυο πολύ ταραγμένων περιόδων. Με λίγα λόγια το ρολόι προχωράει μπροστά αλλά η ανθρωπότητα βρίσκεται στάσιμη στο σημείο που την άφησε ο προηγούμενος πόλεμος...
Αναμφίβολα, οι συγκρούσεις στην Ουκρανία δεν θα λήξουν ούτε εύκολα, ούτε σύντομα. Γι' αυτό και ακούω πολλούς να ισχυρίζονται ότι η μόνη σταθερά σήμερα είναι η αβεβαιότητα. Παραφράζοντας την παραπάνω άποψη θα απαντήσω ότι η μόνη σταθερά είναι η αλλαγή! Είτε σε μικρή, είτε σε μεγάλη κλίμακα ο κόσμος αλλάζει περίπου μια φορά τη δεκαετία. Και μαζί του οφείλουμε να αλλάζουμε και εμείς. Να προσαρμοζόμαστε, να ελισσόμαστε, να επανατοποθετούμαστε με σαφήνεια στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, σεβόμενοι την ανάγκη τήρησης των κανόνων του διεθνούς δικαίου και του απαραβίαστου των εθνικών συνόρων. Αυτό κάνει η Ελλάδα, ευρισκόμενη πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Στηρίξαμε και συνεχίζουμε να στηρίζουμε την Ουκρανία από την πρώτη στιγμή. Το κάναμε για λόγους αρχής οι οποίοι είναι προφανείς, αλλά και γιατί θέλουμε να προστατεύσουμε μια παγκόσμια τάξη που βασίζεται στην αρχή του σεβασμού της διεθνούς έννομης τάξης.
Βασιζόμενος στην ίδια αρχή, ο Πρωθυπουργός υπενθύμισε στα μέλη του Κογκρέσου ότι η εισβολή στην Κύπρο δεν πρέπει να ξεχαστεί, αναφορά η οποία χειροκροτήθηκε τόσο από την Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ κα. Καμάλα Χάρις, όσο και από την Πρόεδρο της Αμερικανικής Βουλής κα. Νάνσι Πελόζι. Η εικόνα όπου ο κ. Μητσοτάκης επισημαίνει πως όταν οι ΗΠΑ εγκρίνουν ξανά εξοπλισμούς στα Βαλκάνια θα πρέπει να αναλογιστούν σε ποιόν δίνουν τα όπλα, είναι η εικόνα της Ελλάδας που εκπέμπει εθνική αυτοπεποίθηση.
Ασφαλώς κάθε κράτος, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, οφείλει να υπηρετεί τα εθνικά του συμφέροντα. Είναι το λογικό, είναι το αυτονόητο. Εκείνο, όμως, που πρέπει να κρατήσουμε βαθιά μέσα μας ότι η πατρίδα μας πατά ξανά γερά στα πόδια της.
Η Ελλάδα ψηλώνει, η Ελλάδα δυναμώνει, η Ελλάδα κερδίζει το σεβασμό της υφηλίου. Όσο και αν αυτό ενοχλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης, καταλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα εποχή που ξημερώνει, καθώς κρατά τα ενεργειακά «κλειδιά» της Ν.Α. Ευρώπης. Είμαστε ένας φάρος δημοκρατίας, σταθερότητας και ασφάλειας μέσα στα ταραγμένα νερά ενός παγκόσμιου γεωστρατηγικού πεδίου που μεταβάλλεται τάχιστα.
